Ölümün Fısıltısı

Konu: Ölümün Fısıltısı Salı Tem. 20, 2010 6:19 pm

Ölümün Fısıltısı

Ona göre uzaklarda, çok uzaklarda çığlıklar, bağrışmalar,hıçkırarak ağlayan insanların sesleri geliyordu.O ise kollarında kanlar içinde yatan bu ölü bedene bakıp tek bir damla yaş dökmekle yetinmişti.Halbuki içinde fırtınalar kopuyordu.Genç adamın eli yerde yatan solgun kızın elini tutuyordu.Hayat hep Felix'in sevdiklerini alıyordu ama biliyordu ki hepsi cennette yanlarında onu da bekliyorlardı.Fakat geleceğinin çok yakında gelmesi için umut ettiği bir gün Felix, cehennemde olacaktı.O günün gelmesini bekliyordu.Genç kızın yanında küçük bir kan gölünün çevresinde oturuyordu.Arkasında birinin nefes aldığını hissetti, şu cümleleri işitti."Bu işin peşini bırak,günahkar insan" Aceleyle arkasına döndü, kimse yoktu.Sadece ona uzun mesafede olan insanlar vardı.Gözü bir karartıya ilişti.Tek görebildiği karartının Başını hafifçe sağa sola sallamasıydı.

__________________________________________________________

(2 yıl sonra)

Koşmaktan yorgun düşmüştü artık.Dışarıdan siren seslerini işitiyordu.Polisler peşindeydi, dikkatli davranması gerekiyordu.Ayağına bir şeyler takıldı, tökezledi.Ağzından istemsizce küfürler savurdu.Tenha bir arka sokakta, yıkık bir binanın duvarına yaslanıp nefes alışının düzelmesini bekledi.Orta yaşlı bir adamdı.Üstü başı dağılmış, tanınmamak için sakal ve bıyık bırakmıştı.Gittikçe yaklaşan polis arabaları, daha net duyulan siren sesleri içindeki öfkeyi daha da kızdırıyordu.Saklanması gerekiyordu, hesaplaşmaları daha bitmemişti.Daha dünyadan alacağını alamamıştı, tatmin olamamıştı.Karanlık bir köşeye geçip sindi.

_________________________________________________________

Felix, gece yarısı kimsenin olmadığı caddede yavaşça yürüyordu.Bomboş olan caddede adımlarının çıkardığı sesi dinleyerek sevgili eşini düşünüyordu.Birden içine dolan güven verici sıcaklığı hissetti.Ama o sıcaklığın altında yatan duyguyla nefessiz kaldı.Yaklaşmıştı, ulaşmak üzereydi.Ona yakındı.Katiline adım adım yaklaşıyordu.Yanlış izlenimlerle çok acı çekmişti.Artık o acı duygusu Felix’e sadece hissizlik getirmişti.Gözüne çarpan bir meyhaneye girdi.Barmenin olduğu bir sandalyeye geçti.Sol tarafında kendinden geçmiş,hayatında umursadığı hiçbir şey kalmamış gibi kana susamış bir şekilde içen bir adam vardı.Kendine de bir tane söyledi.Tek eğlencesi buydu.Kafasındaki düşünceleri arındırabilirdi içkiyle.Yanındaki adam gözyaşlarına boğuldu.Ağlama krizine girdi.Belki de o da sevdiğini kaybetmişti.Yere yığılıp kaldı.Kimse de yardım etmedi, kendisi de etmedi.Sadece baktı, sonra dikkatini bir başkası çekti.Kendisine bakan bir adam, ürkek bakışlı bir adam.Sanki kendisinin felaketiymiş gibi gözle görülen bir telaşa kapıldı.Koşmaya başladı.Felix adamın kim olduğunu anladı.Peşine düştü.Adamı yakalayamayacağını biliyordu.Mantosunun içinden bir “tık” sesi geldi.Ardından adamı hedef alan bir silahtan kulakları sağır eden bir ses çıktı.Adam yere düştü.Korkusundan çığlık attı.Felix adama yaklaştı.Adam merhamet diledi.Felix’in yaptığı tek şey ise siyah bir bantla adamın gözlerini bağlamak oldu.

___________________________________________________________

Adam kendine gelmişti.Ölmemişti.Ölmesine izin vermemişti.Ama neden, ben olsaydım gözümü kırpmadan öldürürüm diye düşündü adam.Bu sırada ellerinin bir sandalyeye bağlanmış olduğunu hissetti.Ayağına da bir şeyler dolanmıştı.Muhtemelen sargıdır diye geçirdi içinden.Onu iyileştirmişti.İyi de neden böyle bir şey yapmıştı.Birisi gözlerindeki bandı çözdü.Işıktan dolayı adam gözlerini birkaç kez kırpıştırdı.Çevresine baktı.Hiç penceresi olmayan karanlık, rutubet kokan bomboş bir odadaydı.Odada sadece gözünü alan beyaz bir ışık vardı.Önünde yüzü çökmüş, gözleri nemli bir adam ona bakıyordu.Mücadele sırasıydı şimdi.Ölümüne susmakta kararlıydı.Önünde duran adam gayet sakin bir ses tonuyla konuştu.Ağzından kendini şaşırtan iki kelime çıktı. “Amacın neydi?” “Biraz önce ölümüne susmaya karar vermişti ama cevap vermek istiyordu.Adam onun yerine cevapladı. “Zevk mi?” “Evet, o an için zevkli bir iş gibiydi.Ama şimdi değil” Sustu, adam tekrardan konuştu. “O sendin değil mi?” Adam umutsuzlukla başını sallayarak fısıltıyla evet dedi. “Biliyor musun aslında önceden ölüm kelimesinden çok korkardım.Ağza alınmayacak bir kelime gibi gelirdi bana.Ama o günden sonra artık bütün ömrüm karanlık bir gece oldu.Hiç doğacak bir güneş artık yoktu.” İşte şimdi sana acıdım “Katilin yüzünde bir gülümseme belirdi. “Aslında o zamandan sonra en nefret ettiğim duygu acımak oldu.” Katilin yüzündeki gülümseme dondu. “Artık ölüm bana hiçbir şey ifade etmiyor.Korkmuyorum da çünkü cehenneme gideceğimi biliyorum.” Silahını adamın alnına getirdi, gözlerini kapadı.Patlama sesi duyuldu, ardından boş bodrum katında çıkan yankı sesi.Katilin o anda hissettiği şey sadece soğuk zemindi.

Ölümün Fısıltısı 54748250508488432981

Konu: Geri: Ölümün Fısıltısı Çarş. Tem. 21, 2010 6:57 pm

Kısa kesmişsin. Hatalarına rağmen güzeldi.
Fkaat derlemen gereken yerler var.

Konu: Geri: Ölümün Fısıltısı C.tesi Tem. 24, 2010 10:42 pm

Anestezi. demiş ki:: Kısa kesmişsin. Hatalarına rağmen güzeldi.
Fkaat derlemen gereken yerler var.

Ewt farkındayım aslında bunu bilinçsiz bir şekilde yazdım
bazı bölümleri dha ayrıntılı yazabilirdim
yorumun için teşekkürler Aslı

Konu: Geri: Ölümün Fısıltısı Paz Ağus. 29, 2010 1:29 pm

Bende Aslı'ya katılıyorum...
Ama yinede beğendim güzeldi...