Sol Anahtarım | Bölüm 6

_____________________________________________________________________________

Bölüm Bölüm Bölüm...
Zaten ilk 2 bölümü galiba biliyoruz...
Daha erken gelsin onlar

Bölüm 1 ~ Saçma Başlangıç

(Vera Andre Hindley)

Mavi şimşeğimle hayatımı değiştirecek olan yere Kanada’ya gidiyorum.”Mavi şimşeğim” dediğim ne mi yanımda taşıdığım siyah elektro gitarım kadar çok sevdiğim lacivert Mini Cooper’ım.Radyoda en sevdiğim parça çalıyordu.Büyük bir zevkle eşlik ettim.

Birkaç saattir yoldaydım artık sıkılmaya başlamıştım.Sıkıntıdan kafamı metalciler gibi saatte 185 km’ken hem arabayı kullanıp hem de deli gibi sallanıyordum.Çevredekiler “bu kız insan mı yoksa başka bir şey mi?” sorusunu yüzümdeki ifadeyle anlamaya çalışıyorlardı.Onlar devam ededursun “telephone” melodisiyle Gaga’mın sesi yankılandı.

“Bu telefonu hiç cevaplamak istemiyorum nedense efendim”
“Canım lütfen bize suçluluk duygusu hissettiriyorsun dön eve”
“Neden acaba o sana hiçbir şey ifade etmiyor mu?”

Telefonun ucundan annem olacak kadının hıçkırıklarını duyuyordum.Onların yüzünden taş kalpli olmuştum.

“Beni bir daha asla arama kendi iyiliğin için”
Karşıdakinin cevabını beklemeden yüzüne kapattım.Gözlerin yaşlardan buğulanmıştı.Araba kullanamayacak haldeydim.Gelmiştim, orman yoluna saptım.Karşıma çıkan ilk evin önünde durdum.Elimde anahtar kapıya doğru yöneldim.Açıkça söylemem gerekirse bu evin benim olup olmadığını bilmiyordum.Tek çare anahtarı deliğe sokup zorlamaktı.Fazla kuvvet sarf etmiş olmalıyım ki kapı açılır açılmaz merdivenlere doğru yuvarlandım.Karşıma çıkan ilk odaya girdim şansıma yatak odasıydı.Kendimi yuvarlak yatağıma attım.Tuzlu gözyaşı damlalarımı gömleğime heba ederek doyasıya ağladım.Rüyadaydım.Acısız, mutlu olabildiğim tek yerde…

(Melanie Mccarry)

“Şu anda Kanada uçağındayım.”
“Gönderildi” yazısını gördüğümde pencereden dışarıya doğru bakmaya başladım.Şu an uçaktayım ve telefon açık kimse normal olduğumu söylemedi.

“Seni özleyeceğim, Mel beni ara”
Aah! Pimpirikli kuzen “Tamam” yazıp gönderdim.Mp4 için hala ona minnettardım.Arkama yaslanıp gözlerimi kapadım.Kulaklarım elektro gitar sesiyle bayram etti diyebilirdim.

Uçağın yavaşça kalktığını hissettim.Rüyamda şarkıyı söylerken el-kol hareketleri yapıp sahnede zıplıyordum.En az öncekiler gibi rüyamın esiri olmuştum.Gözlerim kapalı koltukta yüksek sesle şarkıyı cırlarken el-kol hareketi yapıp, oturduğum yerden zıplamışım.Bir kadın Fransızca “bu kız ne yapıyor?” diye bir soru yöneltti.Yan sıramda oturan bir kadın ise rezil bir şekilde taklit yaptığımı söyledi.Yanında oturan adam ise aksini iddia etti.Böylelikle tartışmaya başladılar.Ne kaçık aile ama(!)Bunu bir kenara not edeceğim uçak inişi sonunda o kadının sonu hayırlı değildi.Koluma enjekte edilen iğne ile kendime geldim.

Hostes “Durumu ne?” dedi.
Dibimde biten ilk yardım görevlisi “Uyuşturucu verdim inene kadar rahatsınız emin olun” dedi.
Yine rüyamın kurbanı olmuştum.Aah doğru ya burası Brezilya sınırı
“Anormallere özel istisna yapılır”
“Al sana özel istisna…”

_____________________________________________________________________________

Hurricane Bells ~ Monsters
Avril Lavigne ~ Skater Boy

Bunu daha öncede okumuştum bir daha okudum...
Gerçekten çok güzel...
2.Bölümü hemen bekliyorum...

Yorum yapmak için ilk bölümün gelmesini beklemiştim.
Ah, Mel!.. Birtanesin kuzumm!.. Ama Melanie pek Emo'lara benzemiyor ya..
Daniel, ben de grup kurmak istiyorum, ne dersn?

Bu bölümüde 2.kez okuyuşum...
3.Bölümü kimse okumadı galiba...
Yani ben okumadım diye hatırlıyorum...
O yüzden sonda neler olacağını fazlasıyla merak ettim...
3.Bölümü fazla geciktirmeden verirsen sevinirim
Sevgiler ve saygılarla...
Esen kalın...
Tamam fazla saçmalamaya başladım
Sustum...

Yandım looo...
Bendeki de şans...
Gele gele İpek'e geldik...
Harbi yandım galiba...

Bölüm 3 ~ İki Kişilik Ev Partisi

Kafamdaki uğultuyla uyandım.Dün gece çok gerçekten çok kötüydüm.Saat 9.00 gösteriyordu.Birden canlandım.Lanet olsun geç kalmıştım.Hızlıca elime geçen ilk bluzu geçirdim.Evden çıktım, okula yakın oturuyordum.Evim ormanın başında olması işlerimi daha da kolay bir hale getiriyordu.15 dakika sonra okuldaydım.Dinlediğim müzikle kendimden geçmiştim.O sırada bir korna sesi duydum.Sağa döndüm.Üzerime doğru gelen siyah Mustang’ı gördüm, refleks olarak geriledim.Arabanın sahibi ise sağa doğru kırdı.Arabadan siyah kıvırcık saçlı bir çocuk çıktı.

“Ne yaptığını sanıyorsun intihar mı etmeye çalışıyorsun?”
Bana özür dileyeceği yerde kabalığından dolayı karşılık verdim.
“Aptal sende o zaman önüne bak ve doğru sür”
“Siz kızlar-”
“Hey! Tamam sakin olun” Aramıza çocukla birlikte olan kumral saçlı biri girdi.
“Hadi gidelim dostum”

Arabaya binip basıp gittiler.Harika okulun ilk günü için çok güzel(!) bir başlangıçtı.Seçmelerin olacağı sınıflara doğru yürümeye başladım.Sınıftakileri incelemeye koyuldum, sonuçta kendime arkadaş edinmem gerekiyordu.Hepsi de iyiye benziyordu.Şımarık, kendini beğenmiş bir tiple karşılaşmamıştım henüz.Ama şu kıvırcık saçlı çocuğu bu kategoriye yerleştirebilirdim.Uzun kumral saçlı kızın yanına oturdum.

“Selam” Güneş gibi parlayan gülümsemesiyle karşılık verdi.
“Merhaba, ben Melanie”
“Ben Vera Andre ama bana Vera de”
“Bana da Mel dersen memnun olurum”

Bu esnada bu sabah tartıştığım o çocukla, arkadaşı içeriye girdiler.Harika umarım onlarla aynı seviyeye düşmezdim.O sırada eğitmen zannettiğim bir bay içeri girdi.

“Adım John Foster, eğitmeninizim.Bildiğiniz gibi herkes seviyelerine göre sınıflarına yerleştirilecektir.2-3 gün bu sınavla uğraşacağımız için maalesef dışarıdaki sahne platformuna çıkmayı o bulutlu rüyalarınızda görmeye devam edin.Hepiniz müzik eğitimi alacaksınız.Seviye sınıflarına yerleştirildikten sonra seçmeli derslerinizi seçeceksiniz.Hangi aletle ustasınız görelim”

Önden başlayan bir kız keman dedi, diğeri piyano böyle devam etti.Sıra bana geldi.
“Bayan Hindley?”
“Elektro gitar, genellikle solistim ama vokalde yapıyorum.”
“Peki siz Bayan Mccarry?”
“Piyano, vokalist olmayı tercih ediyorum” Sırf o ikisi kalmıştı içimde bir merak duygusu uyandı.
“Bay Casey, Bay Hudson?”
“Adım Chester, bateri çalıyorum” Demek şu kendini beğenmiş çocuğun adı Chester’di, züppe! Diğer çocuk devam etti. “Klasik gitar”

“Pekala şimdi şu iddialarınızı test edelim.İlk gönüllü kim?” Bu konularda cesaretli kişilere daha saygılı davranırlardı.Cesaretimi toplayıp elimi kardırdım.
“Evet Bayan Hindley, ortaya çıkın” Elinde tuttuğu elektro gitarı bana uzattı.
“Aslında piyano çalmayı tercih ederim” Sınıfın diğer ucunda olan piyanoya oturdum.Parmaklarım dans edercesine piyano üzerinde gezinmeye başladı.

“Harika bu konuda gerçekten yeteneklisin”
“Teşekkürler, Bay Foster”
Mel bana doğru eğilerek fısıldadı. “Mükemmeldin bütün gözler senin üzerindeydi”
Kızararak cevap verdim. “Teşekkür ederim, Mel”
“Kesinlikle senle düet yapmam lazım” O sırada zil çaldı.
“Neden olmasın büyük bir zevkle” Karşılıklı gülüştük.

*

Kafede oturmuş Mel ile çene çalıyorduk.Bu kıza ısınmıştım.Ona ev arkadaşım olmasını isteyip istemediğini sormalıydım.

“Mel nerede kalıyorsun?”
“Şey, aslında bir evim yok geçici olarak arkadaşımda kalıyorum”
“Harika ev arkadaşım olmak ister misin?”
“Çok süper bir fikir ne zaman taşınıyorum?”
“Şimdi zaten 1 saatimiz kaldı Bay Foster’sa o garip sözlülerine devam eder.Hadi arkadaşına gidelim.Öğleden sonraki derse yetişiriz”

*

“Ciddi olamazsın gerçekten bunu yaptın mı?” İnanmayan gözlerle ona bakıyordum.Çok kaçık bir ev arkadaşım var.
“Tabii ki ama eğer sakinleştirici vermeselerdi neler olacağını tahmin bile edemezlerdi.Sana uçaktan sonra olanları anlatayım.Hostes beni uyandırdı.1 metre ötemde duruyordu.Çocuklu bayanlar çocukların gözlerini kapatıp bağırlarına bastırıyorlardı.Uçaktan inmeden önce tıklım tıklım dolu olan havalimanı ben indikten sonra kimse kalmamıştı.Arkadaşım durumu garipsemedi zaten benim bu tipik hallerime alışkındı”

O sırada eve gelmiştik. “Hadi gel sana odanı göstereyim”
“Teşekkürler ben biraz sonra aşağıdayım” Üstümü değiştirerek yemeğe giriştim.
“Hey hadi ama yemeği bırak ev partisi yapalım” Mel’in zoruyla küçüklüğümdeki gibi koltukların üstlerine çıkıp kendimize mikrofon yerine deodorant şişelerini alarak doyasıya tepinmeye başladık.
“Seç şarkını Mel”
“Tamam başlıyorum”

Sarhoşlara dönmüştük.Yorgun olmama rağmen hala koltukların üstlerinde tepinip duruyorduk.Sonra yastıklara hücum ederek bir güzel birbirimizin yüzlerine yastıkları geçirdik.Ev kelimesi bu bina için söylemesi bin şahit isterdi.Halsizliğimden dolayı kesik kesik konuşuyordum artık.

“Bu kadar tepinme yeterli.Bayağı bir kalori yaktık.Artık kendime 1 hafta çikolatalı pasta yeme izni veriyorum”
“Aklından bile geçirme”
Son yastık darbesini de kafama yedikten sonra koltuğa yığıldım.Bangır bangır çalan müziğe eşlik olarak koltukta horul horul uyumaya devam ettim.

_____________________________________________________________________________

Evanescence ~ Good Enough
Rihanna ~ Good Girl Gone Bad

Çok güzeldi Devamını halatla çekiyorum