Kırmızı | 6. Bölüm*

bölüm çooook güzeldi...
yuh ya... yine mi çarpıştılar?
neyse, mell kızım naptın ya?
güzelim elbiseyi niye veriyon?
resmen sabah sabah tersinden kalkmış bu yaa...
yb yi bekliyorum...
bir beyin dolusu merakla hemde...
çok akıcı n'apayım?
insan bölüm sonunu görünce 'ne çabuk bitti ya?!.', diyor...
yb yb yb yb bekliyom

Ayrıca tesekkür etmene hic gerek yoktu Aslıkuuş'um (:
Ama cok mutlu oldum.
Demek yeni bölüm yazmaya basladınnn!!
O zaman yeni bölüm için - ya da baska bölümlere - benden sana bir banner daha (:
Beğenirsin umaarım.



Ben bunu diğerinden daha cok sevdim yaa

İpek gece gece öldürdün beni.
İfadesiz olacaktın ya sen?
Hee hani ifadesiz olacaktın!
Her neyse yorum için teşekkürler gülüm.
Sayfa içindeee.

Merak edenler için;

Elizabeth Heaven McCarty.
Crystal'ın ölen annesidir.

Spoiler:

Kate Winsley.

İlk yorummm....
kız süper bir kız bence:D
Çok hoş laf sokuyor.
Özellikle adı C ile başlayan ve kötü kız olarak gördüğüm kıza:D
Ne ilginç hareketleri var bu M ile başlayan. Yanlış yazmamak için M ve C gibi isimleri hatırlatıyorum
Neyse süper bir bölümdü.
Ellerine sağlık ayrıca yb diyim sen anla

part süper bi'şeydi yaa!
yazarım sen belki beğenmezsin ama burda bi'okuyucu kitlesi var..
bırak beğenip beğenmemek de bize kalsın...
ben şahsen çoooookkk beğendim, bayıldım, gülümsedim ama..
ama o not öyle sona yazılıy mı yaa?
neyse ben daha fazla uzatmadan son sözümü söylüyorum;
ikinci partı bekliyorum...

bu arada melanie'nin ölen annesi çok güzelmiş ya..

tanıtım süperdi yaa....
ben burada öldüm meraktan be ya!..
ayrıca ipekciğim banner süper olmuş....
2. partı merakla bekliyorum burda...
valla çatladım...

ilk yorum...
bölüm bi harikaydı ama mell'in üzülmesi nedense beni de üzdü.
tamam, bölüm uzundu sonra gayet güzel ve şaşırtıcıydı ama ne bileyim, mell'in üzülmesi...
ayrıca riley'in o taksici olması gayet güzel ve komikti...
genel anlamda etkileyiciydi...
tabii söylemeden edemeyeceğim;
yeni bölümü bekliyorum...
ayrıca elbise çok güzeldi...

Yorumlar için teşekkürlerrr.


Ya İPEK'm böcüğüm
Sana çok büyük işim düştü benim.

süper bi'bölümdü tatlım...
amaa şimdi olmadı ki!
tam david aşkını ilan edecekken olur mu böyle yaa!
bak, bölüm genel anlamda güzeldi ama mel'in kalbi aslında david'i isterken ve david de artık açılmak isterken nasıl olur böyle şey.?!
(noktalama işaretini bi'türlü seçemedim. beynime karmaşık duygular hakim.)
neyse... seni tebrik ederek yorumumu bitiriyorum.
yeni bölümü bekliyorum.

''Melanie şunu uzatır mısın?'' Penelophe ilk buluşması için elbise seçiyordu. Christoper ile ilk kez yemeğe çıkacaklardı ve çok heyecanlıydı. O yüzden herşeyin mküemmel olmasını istiyordu. ''Penny artık titremeyi keser misin? Saçlarını yapamıyorum.'' Melanie kendi çapında mırıldanmaya başlıyordu. Çünkü o da en az Penelophe kadar heyecanlıydı. ''Elimde değil Mell. İstemeden titriyorum.'' Penelophe heyecanlandan o kadar çok aptallaşmıştı ki saçmaladığının farkında değildi. Tanrı aşkına, kim isteyerek titrerdi ki?

Penelophe kendini buluştuklarında rezil etmek istemiyordu. Melanie ise kardeşinin harika olup o çocuğun ağzının açık kalmasını istiyordu. İkisinini de istekleri Penelophe'un yararınaydı.

Melanie modadan anlardı fakat bunu bir tek kendisi üzerinde yansıtmazdı. Çünkü her zaman ona yardımcı olacak iki tane arkadaşı olurdu. O yüzden pek magazin için ölüp biten tiplerden değildi.

Bugün Penelophe için bu bilgisini kullanmıştı. Haftalar önce Penelophe ile gittikleri alışverişte aldıkları pembe yeşil puantiyenli diz üstü bir elbise ile kot mini bir ceket almışlardı. Mantar topuklu krem rengi ayakkabılarla ve onlara uygun takılarla kıyafeti çok uyumlu oluyordu. Fakat Penelophe yemek için uygun olmadığını düşünüp dolabından beyaz bir elbise çıkardı. Yarasa kollu bol ve şık bir elbiseydi. Kahverengi kemeriyle gerçekten şeker duruyordu. Ayakkabılarını da bulduktan sonra üzerine giyip uyumlu olduğunu düşündü. Sonuçta büyük bir yemeğe çıkmayacaklardı. Sadece beraber vakit geçireceklerdi.

Penelophe kahverengi saçlarıyla elbisesinin çok uyumlu olduğunudüşünerek küçük çantasını eline aldı. Penelophe zor da olsa Penelophe'ı aynanın karşısından çekebilmişti. Evden kovarcasına dışarı çıkardı ve kendisi hazırlanmak üzerine odasına çıktı. Dolabını açar açmaz eline sarımsı bir elbise gelmişti. sarı sıfır kol halinde gelen ve göğüs altında bir kurdeleyle birleşen bir elbiseydi. Sade ve şekerdi. Melanie uygun ayakkabılarını da bulduktan üzerini giyindi ve evden hızla dışarı çıktı.



Penelophe ile Christoper harika bir yemek geçirmişlerdi. Bir birlerini daha yakından tanımak için birbirlerine küçüklük hikayelerini anlatıyorlardı.Christoper çocukken attan düştüğünü ve sonra hiçbirşey yokmuş gibi davranmasını anlatmıştı; Penelophe ise sürekli Melanie ve David'den bahsediyordu. Onları öyle heyecanlı anlatıyordu ki Chris herşeyden çok bu heyecanına gülüyordu. En sonunda elinde olmadan sordu.

''Onlara çok fazla değer veriyorsun değil mi?'' Penelophe parıldayan gözleriyle başını salladı. Christoper Pen'in bu davranışı ile biraz daha büyülenmişti o'na. Pen hem ailesini seven hem de koruyan biriydi. Biraz değişik huyları olsada Pen iyilik dolu bir kızdı.Christoper Penny'i ilk gördüğünde farketmişti bunu.

''Tahmin etmiştim.'' Christoper elinden geldiğince Penelophe'ı tanımak, bir hareketini önceden anlamak istiyordu. ''Ne kadarda takıntılıyım?'' diye düşündü kendi kendine. Halbuki Christoper takıntılı bir insan değildi. Sadece o aşıktı ve bundan haberdar değildi.

''Hey, gereğinden fazla konuşuyorum. Sıra sende, şu kıza ne oldu?'' Penelophe Christoper'den laf almaya çalışıyordu. Christoper'ın bir sevgilisi olduğunu biliyordu ve ilişkilerini öğrenmek istiyordu. O gururlu bir kızdı. Eğer o kızı seviyorsa veya herhangi bir sevgi varsa; Chris'in peşini bırakacaktı. Ya da bırakmaya çalışacaktı.

''Ah, o mu? Tamamen saçmalıkla sona erdi.'' Penelophe bu cümleden nasıl anlam çıkaramadığını bilemedi. Hafifçe tebessüm ederek ne söylediğini anlamaya çalışmakla meşguldu.

''Benim sizi ayırmam saçmalık gibi birşey mi?'' Saçma sapan bir cümle kurarak ağzından laf almaya çalıştı tekrar. Christper gülümseyerek içinden gelen kahkahayı bastırdı. Penelophe'ın amacını anlamıştı ve bu çok hoşuna gitmişti. Fakat anladığını belli ederek Pen'i ezmek istemiyordu. O yüzden o da saçma bir cevap verdi.

''Değil mi?'' Penelophe sorusuna soruyla karşılık verilmesinden hoşlanmazdı. Bu onu kızdırırdı. Meraklanmaktan ve bunu karşı tarafa belli etmekten nefret ederdi.

''Chris, anlatıcak mısın yoksa şurada yalvarmamı mı bekleyeceksin?'' Christoper büyük bir kahkaha attı. ''O kız aslında benim arkadaşımın zoruyla olan bir şeydi, o yüzden pek umursamıyorum ve evet. Bana saçma geliyor.''

Penelophe kızmıştı, ne kadar kızı umursamadığı için sevinse de bir kıza karşı böyle hissedilmesi onu hem kırmıştı hem de üzmüştü. Hayal kırıklığıyla önüne döndü.

''Sanırım artık gitsem iyi olacak, geç oldu. Beni eve bırakır mısın?''



Melanie kendini ölmüş gibi hissediyordu. Ölmüş ve bedeninden çıkmış, sürgüne uğramış ruh gibiydi. Günlerdir susuzluktan kurumuş bir papatya gibi. Aç kalmış köpek yavrusunun toprakları eşeleyip kemik artıklarını araması gibi.

Bu geçmişe yolculuk Melanie için çok fazla gelmişti. Davıd'ın yıkılışı hala gözünün önünden gitmez haldeyken bir de eski evlerini ziyarete gitmişti. Annesinin anıları Melanie'nın gözlerini dolduruyordu. Herşeyi bırakıp ağlamak istiyordu. Sadece ağlayıp gözyaşlarını dökmek...

O gün hem Dünya'nın en mutlu kızı olmuştu hem de en yanlız kızı. David'ın ona karşı birşeyler hissettiğine artık emindi. Fakat bu artık işleri dah fazla zorlaştırmıştı. O Riley ile birlikteydi. Ve en önemlisi onlar kardeşti! Melaine David için üzülüyordu. Çünkü artık David da Melanie'nin acısını paylaşacaktı. Kavuşamamazlık acısı.

Birbirlerinin duygularını öğrendikten sonra ikisi de tuhaftı. İkisi de hayaletlik görevine atanmış gibiydiler. David karı-kıza bulaşmıştı. Melanie ise o günden beri Riley ile görüşmüyordu. Çünkü Riley onun için bir çeşit nedendi. David'ın üzülme nedeni. Aslında Melanie kendini suçlayıp kendini harap etmekten başka bir neden göremiyordu o yüzden suçu birilerinin üzerine atmaya çalışıyordu ve bu kişi de Riley oluyordu.

Melanie ve bencilliği içerek sarhoş olmaktan başka birşey yapamıyordu artık.



Bugünlerde sadece hayalet gibi yaşayan Melanie McCraft değildi. Aynı soyadı taşıyan David da, Melanie'nın kaderini taşıyordu. Kalbinin parçalanmış olduğunu düşünüp işten güçten kendini sokaklara barlara atmıştı. Her gün bir kadınla beraber olan David, acısını içerek unutmaya çalışıyordu. Bu gece de gözüne bir güzeli kestirmişti. Kıpkızıl saçları vardı hatunun. 'Melanie'ye benziyor' diye düşünüyordu David. Düşüncelerini küçümseyerek kendine lanet ediyordu. 'Hiç kimse Melanie'ye benzeyemez, o dokunulmaz.'

Saçma sapan düşüncelerine gülümseyerek ekledi. 'Aynı zamanda bir fahişe!'

Son içkisini sonuna kadar içerek gözüne kestirdiği kızın üzerine doğru yürümeye başladı. Fakat son anda aptallaştığını düşündü. Gerçekten de aptallaşıyordu. Sadece Melanie'ye benziyor diye bir hayat kadınıyla birlikte olmanın yanlış bir düşünce olduğunu aklına yeni kestirmişti.

Şimdiki fikri daha beter bir düşünceydi. Melanie'yi bulup ona bütün içindekileri dökecekti. Çünkü artık bu Davıd için kaldırılmaz bir şey haline gelmişti. Acısını duymasını istiyordu. Bunu taşıyamadığını ve artık yorulduğunu duymasını. Aklına o gün geldi. O gün de böyle ani bir karar almıştı. Fakat tek fark o gün heyecanlı ve sevinçliydi. Bugün ise keder ve kızgınlık doluydu.

Aralarında büyük bir fark vardı. O da bunun farkındaydı.




Penelophe ile Christoper eve doğru yolculuk yaparklarken akşam ki soğukluk bir anda yok olmuştu. Christoper Penelophe'deki bu ani değişimi merak ediyordu fakat Penelophe'e sorupta geceyi mahvetmek istemiyordu. O yüzden ağzını kapalı tutup yoluna döndü.

Sonunda bu tatlı yolculuk sona ermişti. Penelophe'a bir an huzursuzluk çöktü. Birbirlerinden ayrılmak istemiyorlardı. Bu açıkca belliydi fakat başka birşeye takılmıştı Pen. Birşey eksikti sanki.

''Geldik.'' Christoper'ın sesi istemeden de olsa kırgın çıkmıştı. Penelophe ise düşüncelerinden yeni çıkmıştı. ''Ha? Evet, Tamam. Yarın görüşürüz.'' Birşeyler saçmalayıp kapının koluna yapıştı. Christoper bir anlık cesaretle Penelophe'ın kolundan tuttu.

''Pen, bekler misin?'' Penelphe şaşkındı. Hala kayıp parçadaydı. Şaşkın yüzünü Christoper'a çevirdi. Christoper hafifçe gülümsedi ve konuştu. ''Eski bir gelenek vardır. ''

Yavaşça eğilip Penelophe'u dudaklarında öptü. Penelophe beklenmeyen öpücük karşısında biraz heyecanlansa da sonunda dudakları yönünü bulmuştu. Ayrıldıklarında Christoper Penelophe'un yüzündeki tatlı kırmızılığı görünce bu Chris'i iyice gülümsetmişti.

Penelophe arabadan nasıl indiğini hatırlayamaz haldeydi. Eksikliği kesinlikle bulmuştu. Eksil parça kesinlikle küçük, masum bir öpücüktü.



Melanie elindeki şişeyi bir anda kafaya dikti. Kendini annesiyle babasının bir zamanlar paylaştığı yatağın üzerine bıraktı. Hafifçe kıkırdadı ve ardından hıçkırdı. İstemeden gözlerinden bir damla yaş düştü. Göz yaşı değil resmen kristaldi. Mavi nehirden akan şahane bir kristal.

Gözlerini kapattı ve düşündü. Sarhoştu. Bunu iliklerine kadar hissediyordu. Belki de burda sızabilirdi? Ama diye düşündü. Burası çok soğuk. Ev büyüktü ve şuanda hiçbir ısıtım sistemi devrede değildi. Eğer burada kalırsa soğuktan donabilir miydi? O bir sarhoştu. Ölümde pek umrunda değildi. Sarhoşken üşümezdi de. Gözlerini kapatıp uyumaya yeltendi. O sırada büyük bir gürültüyle kapı açıldı.

Melanie yattığı yerden bir anda yere düştü fakat sonra düzgün bir şekilde kalkmayı başarabilmişti. Merdivenleri birinin çıktığını duyuyordu. Hızla eline yerdeki boş şarap şişesini aldı. Adımlar sıklaşıp bir anda durdu. Melanie kapıdan bakmak üzereilerlerken tekrar bir şişenin üzerinden kayıp dengesini kaybetti ve yeri boyladı.

Melanie kalkmaya çalışırken bir yandan başını tutuyor bir yandan da kahkahalar atıyordu. O sırada koşar adımla içeri davetsiz misafir girdi. Melanie'nın adamı görür görmez içi hüzün kapladı. Yüzü düştü ve hıçkırdı. Yüzüne bakmaya cesaret bile edemiyordu.

''Demek burdasın. Sana söyleyeceklerim var.'' Genç adam sonunda kararını verebilmişti ve Melanie karşısında duruyordu. Sinirle burnunudan soludu. Ne kadar da güzeldi. Güzelliğiyle genç adamın tüm sinirlerini alt üst ediyordu. Şuan tek istediği herşeyi bırakıp Melanie'nın dudaklarına yapışmak olabilirdi.

Melanie ise bitkinlikle elindeki şişeyi düşürdü ve tekrar hıçkırdı. Ardından az önce düşerek kalktığı yatağın üzerine oturdu. ''dinliyorum. '' gibi birşeyler zırvaladı.

''Dinliyor musun! Tek söyleceğin söz bu, biliyorsun ve dinlemek istiyorsun!'' Genç adam öfkelenmişti. Ama öfkesinin altında da aşkı gizliydi.

''Ne bekliyorsun ki benden?'' Melanie ise bıkkındı, kırgındı. Sesi sinek vızıltısından farksızdı.

''En azından benimde sana karşı duygularım var diyebilirsin!'' diyerek Melanie'nın kollarından tuttu. Melanie ise hızla kollarını çekti. ''Neyi değiştirecek ha? Lanet olsun seni sevmem neyi değiştirecek. Mutlu olacak mıyım? Mutlu olabilecek miyiz? İşe yarayacak mı?'' diyerek genç adamın üzerine yürümeye başladı. Genç adam ise heyecandan ve sevilmenin verdiği coşkudan burukça gülümsedi.

''Olabiliriz.'' Genç adam son çarenin aşk olduğunu düşünürdü hep. Hep aşkın bir şekilde kazandığını. Kaderin aşktan hoşlandığını düşünürdü.

''Hayal görüyorsun.'' Melanie sertçe genç adamın üzerine bir adım daha attı. Genç adam ise görmediğini ima ederek Melanie'nın dudaklarını kendi dudaklarıyla örttü...